Sesja Posterowa

Regulamin zgłaszania Prac Oryginalnych na Międzynarodowym Kongresie Psychiatrii Sądowej 10-11 maja 2019 roku w Łodzi

1. Zgłoszenia przyjmowane są jedynie w formie elektronicznej – plik pdf
2. Termin zgłaszania prac – do 31.03.2019 r.
3. Liczba wyrazów w streszczeniu pracy nie może przekraczać 250
4. Prace będą prezentowane w formie plakatów
5. O przyjęciu pracy i wyborze formy prezentacji zadecyduje Komitet Naukowy. O wynikach kwalifikacji autorzy zostaną powiadomieni do 15.04.2019 roku
6. Warunkiem prezentacji pracy jest zarejestrowanie się co najmniej jednego autora
7. Należy podać nazwisko osoby prezentującej pracę, a w razie zmiany powiadomić organizatorów

O Nagrodzie Aureliusza

Nagroda Aureliusza odwołuje się do zasady wprowadzonej przez cesarzy Marka Aureliusza i Commodusa "satis furore ipso punitur". W jej myśl nieszczęście losu szalonego sprawia, że nie można go winić, gdyż wystarczająco ukarało go już własne szaleństwo. Zatem wyróżnienie to jest przyznawane osobom z różnych dziedzin, które z potrzeby serca oraz w związku z działalnością zawodową w sposób szczególny przyczyniły się do działań na rzecz osób chorych psychicznie, przeciwdziałając stygmatyzacji oraz ich wykluczeniu społecznemu, a także wprowadzając nowe, szersze spojrzenie na los osób chorych psychicznie oraz ich jakość życia w Polsce.

Wręczenie Nagród Aureliusza

Problem odpowiedzialności karnej osób chorych psychicznie sięga czasów wcześniejszych i ma swoje korzenie w odległych początkach cywilizacji człowieka. Szczególne traktowanie osób chorych psychicznie, które weszły w konflikt z obowiązującymi normami moralnymi i prawnymi, obecne jest w kulturze od bardzo dawna. Na przestrzeni dziejów podejście do niepoczytalności odnosiło się do szerokiego zakresu kontekstu pojmowania człowieka i wyznaczane było rozwojem myśli filozoficzno - religijnej oraz naukowej, jak również funkcjonującymi równolegle uwarunkowaniami społecznymi i światopoglądowymi. Już w starożytności uważano, że osoby z zaburzeniami natury psychicznej były pod wpływem boskich błogosławieństw i dlatego nie podlegały ludzkiemu osądowi. Prawdopodobnie drogą tej tradycji niepoczytalność jako usprawiedliwienie trafiła do systemu prawa rzymskiego, gdzie choroba umysłowa pozbawiała w zupełności daną jednostkę zdolności do czynności prawnych i uwalniała ją od odpowiedzialności za popełnione przestępstwa. Prowadziło to konkretnie do uznania potrzeby, a wręcz konieczności szczególnego, odmiennego traktowania przez prawo osób chorych psychicznie, dopuszczających się z tego powodu łamania obowiązujących reguł, zasad czy norm współżycia społecznego.